مختصات حرکتی زمین در هنگام وقوع زلزله در قالب امواج لرزه ای به سازه ها منتقل می شود و باعث بارگذاری سازه شده و آسیب های بسیاری به سازه وارد می شود. انواع اصلی بارهای لرزه ای که ممکن است یک ساختمان متحمل شود عبارتند از:
بارهای لرزه ای افقی: این بارها در جهت افقی به سازه اعمال می شوند و عمدتاً به دلیل چرخش یا جابجایی زمین در جهت افقی در طول زلزله به وجود می آیند.
بارهای لرزه ای عمودی: این بارها در جهت عمودی به سازه اعمال می شوند و عمدتاً به دلیل اندازه گیری امواج لرزه ای در جهت عمودی در طول زلزله به وجود می آیند.
بارهای لرزه ای شکست: این بارها در نتیجه شکستگی اجزای سازه ای به وجود می آیند و ممکن است در اثر آن ها، قابلیت تحمل سازه به بار لرزه ای کاهش یابد.
بارهای لرزه ای تکانه ای: این بارها در نتیجه تکانهای قوی و ناگهانی در سازه به وجود می آیند و می توانند باعث آسیب و خرابی های شدیدی در سازه شوند.
بارهای لرزه ای پایداری: این بارها در نتیجه عدم پایداری سازه و کاهش مقاومت آن در برابر بارهای لرزه ای به وجود می آیند و ممکن است باعث خرابی و صدمات شدیدی در سازه شوند.
به طور کلی، در طراحی سازه های ساختمانی باید از تمامی این بارها در نظر گرفته شود تا سازه بتواند در برابر لرزهای زلزله ای مقاومت کند. همچنین در انتخاب مواد ساختمانی و روش های ساخت باید به این بارها توجه کرد و روش های مناسبی را برای مقاومت سازه در برابر لرزه های زمینی انتخاب کرد. همچنین در طراحی سازه ساختمانی، باید محدودیت های زمینی را در نظر گرفت و محاسبات و آنالیزهای لازم را برای تعیین پاسخ سازه به لرزه های زمینی انجام داد. در نهایت، ایجاد طرح اجرایی مناسب و اجرای دقیق و کنترل شده طرح، برای افزایش مقاومت سازه در برابر بارهای لرزه ای از اهمیت بالایی برخوردار است.
