نوع کاربری ساختمان: نوع کاربری ساختمان، مهمترین فاکتور در طراحی سازه ساختمان است. هر کاربری ممکن است نیازهای متفاوتی در زمینه سازه داشته باشد. به عنوان مثال، ساختمان های مسکونی نیاز به سازه ساده تری نسبت به ساختمان های تجاری و اداری دارند.
مقاومت: سازه ساختمان باید مقاوم در برابر نیروهای زلزله، باد، برف و سایر نیروهای خارجی باشد. بنابراین، نوع سازه و جنس استفاده شده در طراحی سازه بسیار مهم است.
پایداری: سازه ساختمان باید از نظر پایداری، در مقابل اثرات زیان آور مانند عوامل زیستی، حرارتی و شیمیایی مقاوم باشد.
زیبایی: سازه ساختمان باید در عین استحکام و پایداری، ظاهری زیبا و جذاب داشته باشد.
بهره وری انرژی: ساختمان باید به گونه ای طراحی شده باشد که بتواند بهره وری انرژی را به حداکثر برساند.
قابلیت تعمیر و نگهداری: سازه ساختمان باید به گونه ای طراحی شده باشد که در صورت نیاز به تعمیر و نگهداری، این امر به راحتی و با هزینه کمتر قابل انجام باشد.
هزینه: هزینه های ساخت و نگهداری ساختمان باید در طراحی سازه مدنظر قرار گیرند.
کیفیت ساخت: کیفیت ساخت اجزای اصلی سازه ساختمان، بسیار مهم است. سازه باید به گونه ای طراحی شود که احتمال وقوع خطاها در ساخت و اجرا به حداقل رسیده و کیفیت ساخت آن بهینه باشد.
سازگاری با محیط زیست: در طراحی سازه ساختمان، باید به سازگاری با محیط زیست توجه شود. این شامل استفاده از مواد با کیفیت و دوستدار محیط زیست، استفاده از منابع انرژی نو و تجدیدپذیر و کاهش مصرف انرژی است.
قانون مندی: در طراحی سازه ساختمان، باید به قوانین و مقررات مربوط به ایمنی، محیط زیست، استفاده از منابع طبیعی و سایر قوانین مرتبط با سازه توجه شود.
در کل، در طراحی سازه ساختمان باید به بررسی و در نظر گرفتن مواردی مانند نوع کاربری، مقاومت، پایداری، زیبایی، بهره وری انرژی، قابلیت تعمیر و نگهداری، هزینه، کیفیت ساخت، سازگاری با محیط زیست و قانون مندی توجه شود.
