معماری مدرن یا نوگرا، سبکی از هنر معماری است که با استفاده از ایده های خلاقانه، فناوری های نوین و ترکیب آنها با نوع کارکرد ساختمان اجرا می شود. در معماری نوین فرم و مفاهیم تاریخی حذف شده و طرحی اجرا می شود که از قبل وجود نداشته است. پیدایش این سبک به اوایل قرن بیستم و جنگ های جهانی باز می گردد معماری مدرن یک جریان هنری و معماری است که در دوره بین جنگ جهانی اول و دوم به رشد و شکوفایی رسید. این جریان معماری شامل ویژگی های مختلفی است که شرح مختصری از آن ها در زیر آمده است:
استفاده از مواد و فناوری جدید: معماران مدرن از مواد و فناوری جدیدی مانند بتن، فولاد، شیشه و برق استفاده می کنند و از سازه های بزرگ و بلند استفاده می کنند.
شکل هندسی: معماری مدرن بر پایه شکل هندسی ساده مانند مربع، مثلث و دایره ساخته شده است.
عدم استفاده از تزئینات: در معماری مدرن، تزئینات و جزئیات زیادی استفاده نمی شود و تمرکز بر روی سادگی و کمیابی طراحی است.
توجه به فضای باز: معماران مدرن تمایل دارند تا فضای باز و نورپردازی را در طراحی محو کنند و فضایی باز و پویا ایجاد کنند.
توجه به عملکرد و کارایی: در معماری مدرن، عملکرد و کارایی بر روی زیبایی و تزئینات تاکید دارد و اغلب از طراحی های ساده و کاربردی استفاده می کند.
طراحی برای جامعه: در معماری مدرن، توجه به نیازهای جامعه و تلاش برای ایجاد فضاهای عمومی و کاربردی برای جامعه مهم است.
بیان افرادیته: در معماری مدرن، تلاش می شود تا طراحی ها بر اساس شخصیت و اندیشه هر معمار ساخته شود و نه تنها به مدل های سنتی و گذشته تکیه کند.
به طور خلاصه، معماری مدرن بر تلاش برای ایجاد فضاهای ساده و کاربردی با تمرکز بر عملکرد و کارایی، استفاده از مواد و فناوری جدید، شکل هندسی ساده، عدم استفاده از تزئینات و تمرکز بر فضای باز و نورپردازی تاکید دارد. همچنین، در معماری مدرن، به دلیل توجه به نیازهای جامعه، تلاش می شود تا طراحی ها به گونه ای باشد که به جامعه کمک کند و برای همگان قابل دسترس باشد.
در مجموع، معماری مدرن در تلاش برای ایجاد طراحی هایی است که با استفاده از فناوری، مواد جدید و تکنیک های معماری نوین، بهترین عملکرد و کارایی را داشته باشند و همچنین با تمرکز بر توسعه فضاهای عمومی و کاربردی، به جامعه کمک کنند و بهبود کیفیت زندگی را ایجاد کنند.
